𝕋𝕚𝕞𝕖𝕤 𝕗𝕝𝕪 𝕨𝕙𝕖𝕟 𝕪𝕠𝕦 𝕙𝕒𝕧𝕖 𝕡𝕚𝕖🥧 Het verhaal

De zon is nog niet op en de wekker kraait als een haan die te vroeg is opgestaan. Er staat 3:00 op de wekker en de benen zijn eigenlijk nog niet ontwaakt. Langzaam word ik wakker, ik vraag me af waarom ik zo vroeg op moet. Ow ja. Vandaag gaan we taart halen in Aubel, omdat onze Marnick van Wat Als?! De Wielerpodcast een weddenschap had gewonnen. Hij fietste de Gelderse 11 Stedentocht uit en verdiende daarmee een abrikozentaart die wij mochten gaan halen op de fiets. Maar liefst 410 kilometer door Nederland, België en Duitsland. Vooraf leek het zo een goed plan, even naar Aubel heen en weer en onderweg nog 16 klimmetjes meepakken zoals de Camerig, het drielandenpunt, Maasberg, Slingerberg etc. Maar het bleek nog een hele opgaven!

4:50 (KM 0)

Inmiddels zijn Jeffrey en ik aangekomen bij Fietscafé de Proloog in Amerongen waar onze tocht zal starten. Jeffrey slaat een diepe zucht en giet bijna in een keer zijn Magistrale koffie naar achter. Ik stop mijn voeding in mijn stuurtasje van PRLG en kijk Jeffrey aan. 5:10 Het is tijd om te gaan!

KM 60

De eerste 2 uur lopen soepel, de wind in de zeilen en de zon kruipt langzaam aan de horizon omhoog. Om 8 uur worden we op de Schaijkse Heide verrast door een Europese Bizon die uit de bosjes op het fietspad sprong. Een prachtig gezicht al die bizons op de heide al waarbij bleek het handig om het stuur vast te houden. We waren nu wel wakker, althans dat dacht we. 20 minuten later liet een sproeier 5 liter slootwater over ons heen vallen. Een koud gevoel werd opgevolgd door een lach. Alsof iemand daarboven ons wakker wilde maken.

KM 90

Onze eerste stop is in Helmond, waar Jeffrey bij een nachtclub zijn grote boodschap mag doen. Na een krentenbolletje en de nodige repen vervolgen wij onze tocht. Langs de Clauscentral bij Roermond, gevolgde door de het mooie landschap net langs de grens in Duitsland. De benen draaien soepel en de eerste Limburgse heuveltjes komen in zicht. Nog een uurtje tot Fixgear Valkenburg. Onze volgende plek waarbij de benen even mogen rusten en het lactaat wordt omgeruild voor cafeïne.

KM 189

Jeffrey voelt het al zitten, het is nog lang en de meeste heuvels moeten nog worden overwonnen. Te beginnen met de Cauberg, die ene klim waar ooit Philippe Gilbert wereldkampioen werd. Nu is het vooral een opwarming voor wat moet komen, een opwarming voor 200 km wind tegen terug naar Geldermalsen. Mentaal zijn we nog fris, die 410 km zitten in gedachten en gaan vandaag worden overwonnen.

KM 225

Onderaan het drielandenpunt in Vaals kruipt Jeffrey naar boven, de mentale veer blijkt te breken en zijn knie begint een irritatiepunt te worden. Ik spreek hem toe en het enige wat hij vraagt is Winegums, hij wil Winegums. Ik vlieg omhoog en haal bij onze assistentie Ocko en Mark snoepjes zodat ook Jeffrey weer kan gaan vliegen. Wanneer hij kilometers begint te tellen komen we aan in Aubel, voor een lange stop met taart, koffie, cola en vooral rust. De taarten zijn binnen, nu enkel nog de opgaven om ze thuis in Geldermalsen bij Marnick te brengen.

KM 286

We hebben al een tijdje wind tegen en overwinnen de laatste klimmetjes van de dag. Op de Maasberg in Elslo stamp ik de fiets nog een keer naar boven. Ik wacht even op Jeffrey, zijn gezicht spreek boekdelen. Ik vraag me af of we het gaan redden. Een ding is zeker, het tijdschema waarin we kwart over 9 in Geldermalsen zullen uitkomen is niet meer aan de orde. We rijden even verkeerd en moeten een brug opnieuw omhoog rijden. Jeffrey is er klaar mee en klaagt over zijn knie. Ik weet me even geen raad en zet ietsjes later een muziekje op “Whine & Kotch van Charly Black”. Het blijkt niet te helpen, Jeffrey krijgt het mentaal steeds zwaarder en wil even stoppen voor een Gelletje. Ik krijg een idee “Engelbewaarder van Marco Schuitemaker”. Het werkt, Jeffrey zit weer vol energie, of het nu kwam door die gel of het lied, Jeffrey staat er weer!

KM 300

We stoppen kort in Opglabbeek in België, waar we de nodige energie bijtanken en Mark vanuit de volgauto opstapt om de laatste 110

km mee te fietsen. Even wat frisse energie die ervoor zorgt dat onze laatste uren gemakkelijker verlopen. Ik blijk echter net voor Eindhoven niet zo scherp meer te zijn. Geluk bij een ongeluk dat dit paaltje mee veerde, anders had ik wellicht een ander gevoel gehad bij deze tocht. We fietsen door een verlicht Eindhoven en passeren de het Philips Stadion. Dit is onze laatste stop, het

wielercafe The Cyklist. Na 300 km is het genot van een heerlijk zout frietje niet te bevatten. We genieten en moeten de laatste uurtjes naar huis. Afstappen is er nu niet meer bij!

KM 403

De laatste uurtjes zijn voor mij gevoel voorbijgevlogen. Simpelweg door de gedachten even te verzetten met een spelletje dierenketting. De benen laten vallen en denken over dieren, zo makkelijk kan fietsen dus zijn. We passen de brug van Zaltbommel en beginnen aan onze laatste kilometers. Ocko roept vanuit de auto “FINALE”! En dan gebeurt er iets wonderbaarlijk. Jeffrey demarreert, alsof Mischa Bredewold het hem persoonlijk geleerd heeft. Heeft hij dan toch lopen sparen rijden deze tocht om ons verrassen?!

Als wilde honden springen we ernaartoe en vechten we om de bordjessprint van Geldermalsen. Wie hem wint doet er niet toe. Het is een fantastisch avontuur dat we samen hebben beleefd! En Marnick? Die is blij, want die heeft zojuist een Taart ontvangen!

𝕋𝕚𝕞𝕖𝕤 𝕗𝕝𝕪 𝕨𝕙𝕖𝕟 𝕪𝕠𝕦 𝕙𝕒𝕧𝕖 𝕡𝕚𝕖🥧

Met dank aan Amacx, PRLG, Wielercafé De Proloog, ERE Research, Lezyne en de begeleiding Ocko Geserick en Mark van Os.